از روزی رفته ی سر و کارم در آتش است

دل آتش است و دیـــده چــارم در آتش است

از بسکه داغ ها به جگر خورده ام ز عشق

ترســـم که بعد مـــرگ مزارم در آتش است

از ســـوز سینــــه و دل درد آشنــای خویش

بـــاور کنیــــد گـــرد و غبـار در آتش است

دستـــــم به آب کوثــــــر و زمزم نمی رسد

من عاصی هم اجــــابت کارم در آتش است

فصـــل تمــــوز و دی که نشــانگاه آتش اند

از بخت بــد خـــزان و بهارم در آتش است

اینجـــا که پایگـــاه خــلاف و خیــانت است

از جهـــل و انتحـــــار دیـارم در آتش است

عمـــــرم گذشت طاقتــــم از یخ فســرده شد

آرامـش و صبــــرو قــــرارم در آتش است

از دست این زمــــانه ی بی بنـد و بار دون

شـد سالهــــا ز هجــــر نگارم در آتش است

نی یک چمن رفــاقت و نی گل ستــان مهر

از بـــاغ تا به گلشن و خـارم در آتش است

شـــکرش بجــا که دود بر آورد و سوختــم

محمـود گفــت دار و نـــدارم در آتش است
------------------------
یکشنبه 08 قوس 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 29 نوامبر 2015 میلادی

ســرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان