تــرکم مکن که عاشـق و دیوانه ات منم

تنــگِ شــراب و ساقیء میخانه ات منم

فـــرش است بارگـــاه دلم پیش مقــدمت

در هر کجا چو بـرزن و کاشانه ات منم

داغ از جگر، سرشک ز چشمم جوانه زد

ابـــری بهـــارِ گلشـن و گلخــانه ات منم

هفت آسمـان به گرد رهت من نمیـدهم

آن خاک خورده گوشـه ی ویرانه ات منم

آری منــم که صبحـگه و شـــام میطپــم

مــرغ اسیــر و ســوزشِ پـروانه ات منم

جـــز من نکرده شــرح معمای عشق تو
 
مجنــــونِ پا برهنــــــه و افسانه ات منم

از داغ هجــر تو جگــر آتش گرفتـه است

دودی سپنـــدِ مجلــسی رنـــدانه ات منم

زشت است قهــر کردن و از خود بریدنت

هم آیینــــه به روی تو هم شانه ات منم

بگــــذر ز چاپلوس و چشـم پاره جان من

یــــار و رفیـــق بیغـش و مردانه ات منم

آنــــکه ندیدی محمود دل بیقـــــــرار بود

آن آشنــــای از خـــــود و بیگانه ات منم
----------------------------------

دوشنبه 23 قوس 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 14 دسامبر 2015 میلادی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان