دلــــدار من تو بــــازی مـوش و پشک کنی

بر گفتـــه های من همــه جا رفته شک کنی

اقبــــــال من چو بیـــــرق آزادی پــــاره شد

تن پــــوش طالعــــــم تو ز، تانی برک کنی

رفتـــــه فشـــــار قلب من آنجـــــا که نیستی

دیگر غــــذای عشق کمـــــی بی نمک کنی

روزی چو اشـک دیده به مژگان شوی سوار

بعداً به مــــاه و ســــال خــودت لادرک کنی

ایمیــــل و فیسبوک مـــــرا کـــرده ای بلاک

تصویـــــر خویش بیــــن رقیبــــان تک کنی

در وتسپ و، ایمــــو و، وایبــــر تو نیستـــی

رمـــــز منسجــــــرت به گمــــان کرک کنی

تنگوی تو پر است ز تصویـــــری خاطرات

اســکایپ را به گونـــــه ای آوی کلیک کنی

ما را ز گوگلت که برون کردی عیب نیست

وبلاگ خویش را تو چرا رفتـــــه هک کنی

گشتـی به کبـــر سن تو مصاب و ولی هنوز

خـــــود را خیـــال شوخ ترین دخترک کنی

این جســم تـــکه تـــکه ای من میتپــد بیـــــا

دواری من به خــــاک ره و چمبـــــرک کنی

دارم امیـــــدی آن که ز یـــادت نرفتــــــه ام

شاید که یـــاد و ذکــــــر مــرا کم کمک کنی

دارم من آرزوی کـــه روزی شــــوی عقــیل

ترک نـــــزاع و این همــه رنج و گزک کنی

سویــــــم بیا و ترک من خستــــــــه دل مکن

آخــــر چـــرا به گفتــــــه ای هر آدمک کنی

حق دار عشق پـــــاک توهـــــم ای عزیز دل

بر مستمنـــــد خویش حوالـــــــه ده یک کنی

نــــام مــرا به لب که نیــــاوردی باک نیست

دانـــــم درون سینــــــه خود گاهی زک کنی

انسانیـــــم هر دو خاک و گل ماست از زمین

خود را چــــرا قیـــــاس به حور و ملک کنی

عهــــد و وفـــا و مهـــــر نگهــــدار جانم من

گل هـــــای دوست نه کنـــد پــــر پرک کنی

محمود را گذاشتــــه ای بی خبــــر ز خویش

امکـــانش است پیـــکی به من مشترک کنی؟
-----------------------------
دوشنبه 07 سرطان ( تیر ) 1395 هجری خورشیدی

که برابر میشود 27 جون 2016 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان